Inhoud
Verslag van de ride out Neede, woensdag 18 juni 2014
Ride Out 27 april 2014 (Twello)
Verslag ride out Winterswijk 25-05-2014
Ook dit jaar werden er weer rond kerst de opstekers rond gebracht. het ging anders als voorheen.
Kirsten had voor een verrassing gezorgd.
Zij had via de Facebook groep warmte dekens om hulp gevraagd bij het maken van dekens.
Vele Vrouwen hebben gehaakt waarna deze tot dekens, kussens of andere mooie dingen werden gemaakt, zoals handschoenen en sokken. Deze actie die ze heeft gedaan is een groot succes. Natuurlijk is men verschillend in hun reacties. De pakketten zijn met succes aangeboden aan de gezinnen of kinderen die dit jaar dat steuntje nodig hadden.
Vele bikers en trikers reden dit jaar weer met ons mee. Mooie ritten waren het gevolg. De verrassing van al dat motorgeweld deed mensen opfleuren.
En wanneer dan het verhaal werd verteld, waarom we daar waren, merkte je weer dat wat we doen en o zo nodig is!
Niet die ene wens uitlaten komen, maar er zijn voor hun … voor de mensen die door onder andere ziekte, even een mooie middag hebben. Geweldig gewoon om dat keer op keer te mogen meemaken. En dit jaar de dekens met kerst.
Zo hebben wij gereden voor een gezin waarbij de twee ouders leden aan kanker. Bijna 40 motorrijders waren die dag aanwezig. Wat waren zij blij verrast toen we onaangekondigd aan de deur stonden met de pakketten, waarin onder meer dekens, sokken en handschoenen zaten. Ontroerd van zo veel liefs van een organisatie van bikers.
Maar ook het meisje, die in een jaar haar jongste zusje verloor aan een ziekte, en daarna ook nog eens haar oudere zus verloor. Uit het hele land waren er de bikers die mee reden om haar een hart onder de riem te steken en nu stond daar weer een biker aan de deur met 2 pakketten. Het deerntje deed zelf open. Ze was blij verrast!
Na de begeleidende brief te hebben gelezen, pakte ze de pakketten uit. Eerst de handschoenen.Dat gezicht, geweldig vond ze het.
Daarna de deken.
Ik hoorde haar zeggen: "Mam, … Kijk een beertje, een lieveheersbeestje, een klavertje, een engel, … en zo ging het door.
Wat kwam die deken op tijd … een dag voor kerst. De dag waarop de steen geplaatst is, een dag voor de dag dat haar oudere zus jarig was. En die biker … Die had het er maar verdomd moeilijk mee.
Ook de andere pakketten zijn nog weggebracht voor kerst.
De reacties waren ook hier overweldigend.
De twee meisje die het ook zo hard nodig hebben. "Je mag niet huilen" zei de één, terwijl de jongste begon te huilen toen ze besefte dat mensen dit voor haar gemaakt hebben. Mensen die ze niet kende en waarschijnlijk nooit zal leren kennen, maar er wel zijn voor haar.
Al met al waren het mooie momenten die we hebben meegemaakt.
Namens het bestuur wil ik iedereen bedanken voor jullie hulp!
Alle motorrijders en trikerijders van Stichting Bikers4all;
en van KTMCO;
De leden van Freebikers;
Alle leden van de Bredevoortse motor club;
Alle vrije rijders, die belangeloos hebben meegereden met ons.
We bedanken alle vrijwilligers van de Facebookpagina "Warmte Dekens ". Zij hebben het mogelijk gemaakt dat onze kerstactie een bijzondere actie werd met veel emotie.
Verder bedanken wij Garage schimmel uit Klarenbeek voor het kosteloos beschikbaar stellen van een mooie auto; De Schoonheidssalon in Twello; En de fotografen welke bij de verschillende Ride Outs aanwezig waren.
Ook bedanken wij motorvereniging Back On The Road voor hun gastvrijheid.
En natuurlijk alle bestuursleden voor hun belangeloze inzet van het afgelopen jaar.
Ook in 2015 gaan we door met de Ride Outs voor die mensen die dit kunnen gebruiken.
Stichting Bikers4all wenst u allen een heel prettige jaarwisseling!
Dat 2015 een Respectvol, Liefdevol, Gelukkig en Gezond jaar mag worden.
Wil je meer weten over onze stichting, heb je vragen of opmerkingen neem dan een kijkje op onze website: bikers4all
Inverband met de privacy, zijn meer foto's niet beschikbaar.
……………. By Griz en Kirsten………………
Een Dubbele Ride Out voor bijzondere mensen.
Voor het eerst was er een dubbele rit gepland door Stichting Bikers4all!
Inde ochtend verzamelden de rijders zich bij Roadhouse Checkpoint Charlie, op het midden van de dijk Enkhuizen-Lelystad.
Hier kregen we de koffie van de voorzitter, waarna hij buiten even kort vertelde wat de bedoeling was van die dag. Daarna vertrokken wij richting Medemblik. Na ongeveer 25 min. rijden kwamen wij aan bij Martha en Rob.
Snel werd er door enkelen nog even getankt en toen waren we klaar voor vertrek.
Om te zorgen dat de eerste personen van de geplande rideout thuis waren, zijn vrijwilligers bij deze mensen op de koffie gegaan, ze hebben haar verteld dat ze 17 augustus om 11 uur bij hen zouden zijn en wat leuks gingen doen die dag, maar niet verteld wat!
Na wat koffie gedronken te hebben en lekker weer even bij gekletst te hebben hoorde ze de motoren de straat in komen … “Huh?!? Wat is dat?!?” zei ik tegen haar. Ze keek lichtelijk verschrikt naar buiten.
Een grote glimlach kon ik niet onderdrukken en ik zei: “Kom, we gaan buiten kijken! Gaaf joh dit!”.
Na even twijfelen stond ze op maar bleef leunend op de tafelpunt staan en keek naar wat er zich voor haar deur afspeelde. “Kom!” zei ik nogmaals en pakte haar hand die slapjes langs haar lichaam hing. Ze bleef gebiologeerd naar buiten kijken. Met wat trekken aan haar hand en arm kreeg ik haar zover dat ze mee ging naar de voordeur. Ik deed hem open en ze keek om een hoekje. “Wie zijn dit? Wat komen ze doen? Wat zijn het er veel!” was wat er vervolgens zachtjes uit haar mond kwam. “Kom maar” zei ik haar vervolgens, “ze komen voor jullie”.
Verbaasd deed ze voorzichtig de deur wat verder open. Ik vertelde haar het volgende: “Jullie staan zoveel voor anderen klaar, terwijl jullie zelf ook veel voor de kiezen hebben gekregen, ( om de privacy te waarborgen worden details niet geplaatst) en jullie hebben zoveel voor mij en mijn vriend gedaan en ik weet dat jouw wens is om ooit een keer op een Honda Goldwing te rijden. Helaas heb ik die er niet bij kunnen krijgen vandaag, maar wel die mooie Harley Davidson.” En ik wees naar de motor van m’n maatje, die voorop stond. Ik was zo blij om haar zo gelukkig te zien!
Toen het een beetje tot haar door begon te dringen werd ze door emoties overmand.
De tranen liepen over haar wangen … en niet alleen bij haar kan ik je vertellen.
Na een korte onderbreking zijn we opgestapt en reden richting Kasteel Radboud. Ergens onderweg zouden Robbert en Kirsten, ze in de auto opwachten om tussendoor foto’s te maken. Eenmaal bij het kasteel aangekomen hebben we een aantal foto’s gemaakt. Daarna was het ritje naar huis iets anders dan gepland :-) … Door het slechte weer, reed de voorzitter één afslag te ver, stonden wij te wachten in de regen bij het volgende foto punt. Maar al wat er kwam … Geen groep motor- en trike rijders!
Opeens ging de telefoon, het was de voorzitter!
Hij vertelde wat er gebeurd was en dat zij inmiddels al bij het huis terug waren.
Dus ook wij gingen gauw die kant op. Want … Hoewel ik enorm stralende gezichten heb gezien, regende het behoorlijk die ochtend!
Het was tijd om afscheid te nemen van deze twee kanjers en door te rijden naar de tweede rit van die dag. Iedereen gaf haar en haar man een hand en ik gaf ze een dikke knuffel en klom toen bij m’n maatje achterop de motor.
Op naar de volgende familie die we wilden verrassen deze dag!
————————————————————————————————————————————————————-
De rit langs het Groetkanaal en het kanaal Schagen-Kolhorn verliep vlekkeloos en het hield zelfs op met regenen. Het was niet lang rijden voor we aankwamen en werden ook hier blij opgewacht.
Dylan heeft het conversiesyndroom en daarom zou hij meegaan met deze rideout.
Door de gevolgen van deze ziekte heeft hij veel problemen, ook op school.
Onze voorzitter, die op de hoogte was van alles wat er speelde, nam de beslissing terplekke om zijn zusje ook mee te laten rijden.
Reden daarvan is, dat altijd veel tijd en aandacht naar haar broertjes gaan.
De twee trikes die mee waren namen de kinderen achter op en zo gingen we via een mooie route naar Camperduin.
Daar aangekomen reden de motoren door naar boven.
Helaas was de slagboom niet losgemaakt, zoals van te voren was afgesproken met de organisatie die deze beheert. Daarom moesten de trikes dus helaas beneden blijven.
Op de duinen, met de Noordzee op de achtergrond en een mega harde wind hebben we foto’s gemaakt!
Gelukkig was er tijdens deze rit op de heenweg geen regen!
Toen we klaar waren en weer beneden waren allemaal, maakten we ons op om weer richting het huis van de kids te gaan.
Door de slechte weersomstandigheden konden we niet plaats nemen op het terras, wat wel gepland stond.
Onderweg, op dit laatste stukje van deze rideout braken de wolken los! Immens grote druppels vielen in rap tempo op ons neer! Eenmaal bij het huis aangekomen waren we allemaal drijfnat! Maar wat was het hartverwarmend om de kids zo te zien stralen!
Eenmaal afscheid genomen van het gezin ging iedereen huiswaarts.
Geloof me: iedereen was tot op het bot nat, zoals ze dat bij ons zeggen. De ene groep reed met veel regen terwijl een ander deel het geluk had om in een wolkbreuk terecht te komen. Schuilen was toen niet mogelijk.
Maar wat is het toch prachtig als je andere mensen op deze manier zó blij kan maken! En neem van ons aan: dan maakt het niet meer uit al dat water. Tenslotte is het maar water.
Graag willen wij alle rijders en rijdsters, en iedereen die vrijwillig en belangeloos heeft meegeholpen om deze dag tot een mega geslaagde dag te maken héél hartelijk bedanken!
Ondanks het weer hebben we toch een schitterende, hartverwarmende dag gehad!
————————————————————————————————————————————————————-
In het bijzonder willen wij als bestuur Robbert en Kirsten bedanken voor hun inzet de laatste weken
voor en namens de Stichting.
Zij hebben dan ook een week eerder een ride out verzorgd die bij de Stichting was binnen gekomen.
Ook deze is helemaal perfect verlopen.
Verslag van de toertocht 2014
(foto's)
Op de 4e zondag in juni was het weer zover, de toertocht werd verreden. Nieuw was dit jaar dat we starten in Apeldoorn en niet meer in Zutphen. Reden hiervan is eigenlijk dat Apeldoorn centraler ligt in de regio, maar ook dat de kade in Zutphen op de schop gaat.
Dit jaar reden we niet om 10.00 uur weg maar om 11.00 uur en de toer was 50 km korter waardoor we meer tijd hadden voor de gezamenlijke stops. Ook dit jaar was er een mooie opkomst, het weer was dan ook goed. Na een klein oponthoud konden we nog even lekker koffie drinken op de startlocatie. De rijders die meereden kwamen uit heel Nederland: Twente, Achterhoek, Brabant, en zelfs uit Noord- en Zuid-Holland.
Iets na 11.00 uur vertrokken we. Het eerste gedeelte van de rit reden we 60km via binnendoor-weggetjes door de Achterhoek. Bij Wilp moesten we de snelweg op richting Deventer, maar ook dat is goed verlopen. Onderaan de snelweg gingen we links af en reden we via Harfsen naar Vorden. In Vorden was er een stop geregeld maar helaas was dit restaurant gesloten. Gelukkig hadden we dit een week voor de tocht ontdekt zodat we konden uitwijken naar Kasteel Hackfort. Daar werd de picknick gehouden. Er waren broodjes, koffie en thee. Na nog wat foto’s gemaakt te hebben reden we door naar de Veluwe.
De rit ging via Bronkhorst, Rha naar Olburg. Bij Olburg namen wij het veerpontje richting Dieren. De mensen die de camera-auto bestuurden stonden al aan de andere zijde klaar om foto’s te kunnen maken. Was maar goed ook, want alleen de hele groep bikers en trikers konden op de veerpont. Oké, hier en daar nog fietsers erbij. De weg werd vervolgd naar Hoenderloo waar we stopte bij IJs van Co. Daar moesten even een aantal dingen geregeld worden met een van de deelnemers: zijn voertuig had storing. Nadat we geprobeerd hadden het te verhelpen (wat helaas niet lukte), zijn ze onder begeleiding terug gereden naar de startlocatie. De rest van de deelnemers reed het 3de gedeelte van de toertocht. Dit laatste gedeelte voerde ons langs Kootwijk, Hoog-Soeren en het Asselt terug naar Apeldoorn.
Eenmaal terug bij de startlocatie, werd de BBQ alvast aangestoken. Een deel nam voor die tijd afscheid omdat ze nog een ritje (naar huis) voor de boeg hadden. De BBQ brandde niet snel genoeg, dus werd de bladblazer erbij gepakt. Tijdens en na de BBQ werd er nog gezellig na gesproken over de dag. Tot het voor ons ook tijd werd om aan deze mooie en gezellige dag een eind aan te maken. Moe maar met een top gevoel reden we naar huis. Wat hebben we genoten, en wat was het heerlijk weer!
Wij willen iedereen bedanken voor jullie deelname, en zien jullie graag weer terug in 2015.
Maar ook eventueel bij de ride-outs van de Stichting.
Samen kunnen we iets betekenen.
Verslag van de ride out Neede, woensdag 18 juni 2014
– bij Griz –
Eind december kreeg ik te horen dat een meisje een spreekbeurt wilde houden over pesten.
Heb haar toen meteen geholpen met de dingen die ze moest weten. Op een gegeven moment vraagt het meisje wat we met de stichting doen. En zo kwam het idee om met een aantal vrijwilligers op het schoolplein te komen waar de kinderen ons dan even iets konden vragen.
Het had even wat voeten in de aarde om dit ook op de school voor elkaar te maken.
Dan komt de dag in zicht, de rijders verzamelen zich in Neede bij de firma N-Tech Garage deuren, Neede. Na een heerlijk bakje koffie te hebben genuttigd en de verschillende foto’s gemaakt te hebben, maakten we ons op voor een korte rit naar de school. Wij reden even een rondje door het dorp, zodat de moeders snel naar school konden om foto’s te maken.
Toen we bij de school aankwamen, was het hek nog niet geopend. Gelukkig werd dit snel verholpen. Maar wat is het nu om zonder geluid aan te komen, dus reden we met veel kabaal het schoolplein op. Eenmaal op het schoolplein zetten we onze motoren netjes in de rij: 5 motoren en 1 trike wel te verstaan. Wel was er paniek in de school. Ze waren vergeten dat er die dag toetsen zouden zijn, en nu waren de kinderen toch wel afgeleid.
Nogmaals ons excuus daarvoor. Maar dit wisten ook wij niet.
Toen we allemaal waren opgesteld kwam de klas naar buiten, en konden ze vragen stellen aan ons bikers. Sommige kinderen waren diep onder de indruk van al dat grommend staal en die mannen en vrouwen in het leer. Ook waren er kinderen die er moeite mee hadden, zij stonden niet meer in het middelpunt.
Nadat Jolanda enkele vragen had beantwoordt, wisten de kinderen toch die vragen te stellen dat ik moest beantwoorden. Tot groot vermaak van Jolanda en Sonja.
Nadat iedereen klaar was met vragen stellen, kreeg Nynke een T-shirt van de Stichting overhandigd en werden er nog even een aantal groepsfoto’s gemaakt. Ook werd er gezorgd dat wij koffie konden drinken.
Om 12.15 uur was de school uit en namen we Nynke en haar zus mee achterop naar huis.
Heel veel ouders stonden buiten het hek te wachten. Een mooie en een indrukwekkende dag was het.
Van alles wat er die dag gebeurd is, blijft een ding mij heel goed bij.
Wat waren de zusjes dankbaar dat wij er waren om hen te ondersteunen.
Pesten is niet oké.
Pestgedrag moet stoppen.
Toon respect voor de ander en accepteer dat hij of zij anders is.
En leer communiceren met elkaar, zodat problemen uitgesproken worden.
Of het iets geholpen heeft???? De toekomst zal dit moeten uitwijzen.
Namens het bestuur, willen wij alle rijders die hierbij aanwezig waren bedanken voor hun inzet.
Ride Out 27 april 2014 (Twello)
Begin maart krijgen we een verzoek van een 13 jarig meisje, om voor een vriendinnetje iets te doen.
Wat is er loos dan? Is de vraag. Het meisje begint en aangrijpend verhaal te vertellen over wat en waarom ze vindt dat haar vriendinnetje dit nodig heeft. Opa is overleden, haar jonge zusje is overleden aan een auto-immuunziekte.
Dit naar jaren van vechten. Begin dit jaar ziet haar oudere zus kans om afscheid te nemen van het leven, zij is net 16 jaar. Zij kon niet verder leven met het verdriet.
Nu is het gezin lam geslagen, het meisje vertelt dat we haar vriendinnetje er doorheen moeten helpen.
Dit aangrijpende verhaal werd besproken tijden een bestuursbijeenkomst.
Ja we moeten echt is doen. Laten wij proberen haar de kracht en liefde te geven om door te gaan, gesteund door haar ouders, gesteund door bikers en trikers.
2 bestuursleden gaan voor een kennismaking naar het gezin. De een vertelt wie we zijn en wat we doen.
De ander kijkt toe, observeerde het gezin. Na een gesprek van 2 uur was het duidelijk.
Hun dochter heeft iets nodig, als steun, en daarmee ook de ouders.
Er gaan dan enkele maanden aan voorbereidingen overheen. De datum wordt vast gezet. Dan gebeurt het onvermijdelijke. We moeten de dag verzetten.
Dit natuurlijk in overleg met het gezin. Iets waar we zelf wel erg vonden om te doen, maar de omstandigheden waren er naar.
Nu is het zondag 18 mei. De dag waarop de ride out gaan plaatsvinden. Om elf uur verzamelen we bij het huis van het gezin, de vriendin is er ook bij. Gezamenlijk rijden zij in de auto onder begeleiding van motoren naar het centrum van Twello. Daar aangekomen, wordt er gestopt bij een schoonheidssalon Elytz en worden wij onthaald door een team van specialisten.
De 2 meiden krijgen een schoonheidsbehandeling, waaronder de haren en make-up worden gedaan.
Dan komt er nog een verrassing van de eigenaar van de schoonheidssalon: deze heeft geregeld dat Lieke nieuwe kleding mag uitzoeken. De eigenares van de kleding winkel My Way is hier dan ook aanwezig.
Rond 12.15 uur rijden 3 motorrijders weg, nemen afscheid van het gezin. Wat de kinderen niet weten is dat ze naar een verzamelpunt rijden, waar een speciale auto, een Chevrolet Tahoe van de firma Schimmel, klaar staat en een groep motorrijders en trikers.
Als de meisjes in de nieuwe kleding en make-up zitten, worden buiten vele foto's gemaakt, op een Harley, in een cabrio Mercedes. Ja, dan wordt het tijd om naar huis te rijden.
Lieke vraagt of ze de kleding weer moet teruggeven, de eigenares zegt, "nee, meissie je mag ze houden”, ook haar vriendin mag de kleding houden.
Een beetje verbaasd rijden ze naar huis. Thuis aangekomen nemen ze een heerlijke kop koffie.
Op dat zelfde moment wordt op het verzamelpunt iedereen op de hoogte gebracht van wat er die middag gaat gebeuren, en dan rond 1 uur rijden we naar het gezin. Aangekomen parkeren we in de straat. De straat loopt uit, wat gebeurt er allemaal? Ook de 2 meiden zitten verbaasd te kijken wat er gebeurt. Wat nu? Is de vraag. Nadat we kennis hebben gemaakt, vragen wij of ze willen instappen in de grote Chevrolet Tahoe. Iedereen stapt op zijn motor of trike.
We gaan rijden, een rit van ruim een half uur richting Epe. De rit voert ons door Twello en langs vliegveld Teuge richting Vaassen en Epe.
Eenmaal aangekomen bij dierenpark Wissel, parkeren wij onze motoren. Hier zal de foto-shoot plaats vinden. Wij nemen plaats op het terras om te genieten van een heerlijke consumptie. Het gezin gaat samen met een bestuurslid en de fotograaf het park in om de mooiste foto's te maken. Nog even een groepsfoto voor de ingang van het park, en dan vertrekken we richting huis.
Na weer een mooie rit terug, nemen wij afscheid van het gezin. Maar voordat we naar huis rijden krijgen ze nog een set glazen van de Stichting, een bos bloemen en een saunabon van Thermen Bussloo voor 3 personen.
Nog eenmaal bedanken we iedereen voor hun medewerking. Daarna rijdt iedereen met een goed gevoel richting huis.
Wij van Stichting Bikers4all, willen alle rijders bedanken voor hun hulp en steun aan dit meisje, dit gezin.
We willen bloemist van Laar bedanken voor het beschikbaar stellen van de bloemen.
Ook willen we de eigenaar en het personeel van de schoonheidssalon Perfect Touch bedanken voor hun kosteloze medewerking, en ook dank voor het mooie gebaar van My Way om de kleding te schenken aan beide meiden.
En garage Schimmel uit Klarenbeek, voor het kosteloos beschikbaar te stellen van de auto, Thermen Bussloo voor de bonnen.
Ja iedereen deed dit zonder eigenbelang, maar in het belang van Lieke en haar ouders.
Laten we niet vergeten wat Gerard S. allemaal gedaan heeft om dit voor elkaar te krijgen. Sommige dingen werden er geregeld en andere dingen kregen we aangeboden.
Namens het gezin en de overige bestuursleden willen wij jou dan ook bij deze heel erg bedanken.
Stichting Bikers4all: voor elkaar en met elkaar, rijden wij voor die personen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken.
Verslag ride out Winterswijk 25-05-2014
Eind vorig jaar kregen wij van de Stichting, de vraag van een lieve vrouw ( Mar-leid) uit Winterswijk,
Zij vroeg ons of we iets konden doen voor een vriendin en haar gezin.
We lezen het verhaal, van waarom zij vind dat we iets kunnen betekenen voor hen.
Een indrukwekend verhaal. En na de bestuursvergadering word dan ook besloten om dit door te zetten.
Probleem was eigenlijk dat ze in Duitsland wonen.
Maar al snel was er een voorstel van Gerard H. om het gezin naar Nederland te halen met een smoes.
We gaan een datum stellen voor de ride out. Helaas kon het niet de datum zijn die ze vroeg. Achteraf maar goed ook want wat was het slecht weer toen. Nu scheen de zon, en de temperatuur was goed.
De week ervoor gingen we even alles nog eenmaal door spreken.
Ook met de fotograaf worden dingen besproken. Overleg tussen alle partijen is immers van groot belang.
Het is de laatste week en we zijn nog altijd naarstig opzoek naar rijders die mee zouden willen rijden …
Zou het wel lukken? Op de laatste dag melden zich nog 7 rijders van de Bredevoortse Motor Club (BMC) aan. Het is gelukt! We hebben ongeveer 20 rijders bij elkaar.
Dan is het zondag 25 mei.
De 3 bestuursleden die deze dag zullen leiden, rijden gezamenlijk richting Meddo.
Daar aan gekomen worden ze al opgewacht door fotograaf Jack en zijn team.
Na de laatste dingen besproken te hebben met de fotograaf, nemen wij afscheid van hem. Hij gaat richting het huis om ons daar op te wachten.
Onder het genot van een kop koffie zitten wij, alvast genietend van de voorpret, op het terras van motor hotel Meddo. Tot onze grote verrassing wordt, voor alle rijders die aanwezig waren, de koffie aangeboden door de eigenaars. Wat een geweldig gebaar van Rinie.
Griz staat aan de weg om motorrijders te verwelkomen. Een groepje van 3 komt binnen, dan weer 2 trikers. Maar dan op eens komt er een motorgeweld aan! De 7 personen die zich hadden aangemeld via de BMC kwamen met ruim 30 motorrijders. Ja, … Dan staat het kippenvel je op de arm. Op zo’n moment dringt dan nog even extra tot je door wat sommige motorrijders belangeloos doen voor een ander.
12.30 uur … Tijd voor de briefing en dan het vertrek naar Winterswijk.
We rijden met een lange van de stoet van maar liefst 1 km, naar het gezin. Mar-leid heeft gezorgd dat het plein leeg is, zodat we er allemaal konden staan. We komen de woonwijk in rijden, de hele wijk staat buiten. Wat een geweld, maar o zo overweldigend. Degene waar we voor rijden staan voor het raam te kijken. Dan komen ze naar buiten, kijkend naar de motoren. Nog niet het besef hebbend waarom we er zijn.
Iedereen begroet het gezin en Mar-leid. Mar-leid ook zal je wel denken? Ja Mar-leid ook! Immer is er voor haar ook een verrassing en wel dat zij ook mee mag! Achter op een trike. Iedereen is blij, de kinderen, de ouders, Mar-leid … maar ook wij bikers. Het doet wat met je als je daar bij bent. De emoties gieren alle kanten uit.
Na de kennismaking maken we ons op om te vertrekken voor een rondje in de omgeving.
Twee leden van de BMC nemen uit zichzelf de taak op zich om het verkeer te regelen, zodat we als één groep door kunnen rijden. We rijden via Meddo, Ratum en Kotten, om vervolgens weer richting Winterswijk te gaan. Bij de watermolen, Restaurant de Gulle Waard houden we een stop. De rijders nemen plaats in het restaurant en het gezin wordt door de fotograaf verrast met een foto-shoot.
Speciaal voor de foto-shoot zet Griz een trike en zijn eigen motor op zijn plek. De eerste die plaats neemt is Mar-leid, zodat de fotograaf even kan bekijken of de plek goed is. Daarna is het gezin aan de beurt. En uiteindelijk, na nog een groepsfoto te hebben gemaakt, rijden wij terug. Door het centrum van Winterswijk. Langs de weg stond een politie auto en de agent zag je heel oplettend kijken maar liet ons gewoon door rijden.
Bij Mar-leid thuis gekomen nemen we afscheid van iedereen. Nog één knuffel, nog één keer de hand schudden en dan is het tijd om weg te rijden. De rust in de straat is weder gekeerd.
***************************************************************************
Emotioneel was de dag wel. Ook onder de rijders waren er die het toch wel moeilijk hebben gehad.
Zo reed ik naast een motorrijder, die me aankeek. En ondanks zijn zonnebril zag ik de emotie.
Ondanks de emotie, welke bij een ieder zijn eigen verhaal omhoog brengt, heeft iedereen genoten van deze dag.
Wij van Stichting Bikers4all willen iedereen bedanken die belangeloos heeft meegereden.
Zonder jullie motorrijders en trike rijders, kunnen wij niet zoiets organiseren.
Wij hopen dan ook dat we in de toekomst nog vaak samen mogen rijden.
Ook onze dank aan de leden van de BMC, die met zo veel motoren aanwezig zijn geweest.
Wij willen ook de mensen van het Motor Hotel Meddo bedanken voor het verzorgen van onze kop koffie. Een geweldig gebaar hoe men zo spontaan reageren kan en ons steunt op deze manier.
Fotograaf Jack de Vries, willen wij ook hartelijk danken voor de mooie foto’s die hij gemaakt heeft.
Last-but-not-least … Mar-leid … Ook jij bedankt dat we dit samen met jouw hebben mogen doen.
Motorrijders met een hart.
Motorrijders met gevoel.
Een van de oudere motorrijders zei nog iets heel moois en oprechts:
“Als het gezin genoten heeft, hebben wij ook genoten, en daarvoor doen we het.”
Daar sluit het bestuur zich helemaal bij aan.
De heer des huizes zei later nog:
“Dit wat jullie gedaan hebben voor ons, betekend zoveel.
Wij hebben gezorgd dat we het nu afgesloten hebben en beseffen dat we verder moeten.
Jullie hebben ons dat laten inzien.”
Daarom zeggen wij ook nogmaals:
“Het is een eer dat wij jullie mochten helpen. En met ons al die motorrijders en trike rijders.”
Namens Make-A-Wish Nederland wil ik jullie hartelijk danken voor de medewerking bij de wensvervulling van Friso. Bijgaand stuur ik je het verslag met foto’s van deze dag.
Wat hebben ze het leuk gehad! Die koppies toen ze merkten dat jullie hen kwamen ophalen! Dat was wel even een mooie aankomst jullie 4 motoren voor die grote witte pickup truck. Dat het goed was dat jullie er waren bleek ook wel uit het feit dat de jongens liever met jullie terug wilden dan in de auto!
Door zo’n wensdag is een kind en de familie, even weg van ziekenhuizen, artsen en behandelingen en krijgt een stimulans om door te gaan. De goede herinneringen blijken later voor de familie zeer waardevol te zijn.
