2019

Verslag van de Kerst4kids Actie

Streekziekenhuis Koningin Beatrix (SKB) Winterswijk

Twee maanden geleden kregen we groenlicht van het SKB na overleg met het ziekenhuis over de regels wat wel en niet mag en natuurlijk onze wens. In twee maanden werden cadeautjes geregeld voor alle leeftijdsgroepen. Baby spulletjes werden gedoneerd. Troostdekens gedoneerd door troostdekentjes Overijssel. Bedrijven uit Borculo en omgeving, ondersteunde deze actie financieel of zoals Opel Broekhuis uit Deventer met een toegangskaarten actie en een geweldig Vivaro bestelwagen. Maar laten we niet vergeten, de geweldige pakken die werden gemaakt voor de kerstman en zijn elfjes, door Grace van Egmond

.

Dan is het woensdag 18 december.

Rond de klok van 10.00 uur verzamelen de eersten zich op het adres van de Stichting. Eerst is er Koffie en dan beginnen we de bus in te pakken, waarna we nog even een broodje eten voor vertrek. 

Een andere aanrij route werd gekozen, dit in verband met de actie van boeren en bouwbedrijven. Zo kwamen we aan bij het SKB in Winterswijk. We begonnen meteen met het uitpakken van alle goederen en de twee bolderkarren. Een van de rendieren kreeg al vrij snel de vraag wat we kwamen doen, en na wat uitleg vonden ze dit geweldig.

De karren waren ingedeeld en volgeladen. En zo maakte we onze intree in het SKB. De kerstman meldt zich bij de infobalie. Daar wordt nog even alles verduidelijkt wat mag en wat niet. De contactpersoon wordt gebeld en dan lopen we door de gang naar de afdeling. Onderweg in de gang werden Candy Canes uitgedeeld en stukjes ontbijtkoek.

Om 13.00 uur liepen we de afdeling op en ging Linda ons voor langs de kamers. Op iedere kamer werd eerst gevraagd wie op de foto wilde zodat onze fotograaf daar geheel rekening mee kon houden. De kinderen kregen een cadeau, een troostdeken en een tegoedbon van twee kaartjes voor het Dolfinarium te Harderwijk. De fotograaf legde dit alles vast en na het ondertekenen van onze Quitclaim formulier vertrokken we naar de volgende kamer.

Dan komen we bij een kamer waar we niet naar binnen mochten van de ouders uit voorzorg voor hun zieke baby.  Uiteraard hebben wij daar we alle begrip voor. De kerstman kijkt even door het raampje en dan komt de vader naar buiten, hij kent de kerstman maar al te goed.
Hij doet zijn verhaal en de kerstman kan niet anders dan hem een stevige knuffel geven. De anderen kennen hem ook en slikken even bij het horen van zijn verhaal. Snel wordt er besloten dat we zo even terug komen met iets speciaals. We gaan door naar de volgende afdeling. Dus eerst terug naar de auto. In de hal wordt een aantal dingen achter gelaten en de rest gaat de bus weer in en komen met de pakjes voor de allerkleinsten terug naar binnen.

Na een lange wandeling weer door de hal beginnen we aan de volgende hal, de baby afdeling. Helaas waren vele moeders aan het bevallen en mochten we niet op de kamers. Wij hebben dus bij iedere deur een troostdeken en een cadeau achtergelaten zodat de ouders toch al wat hebben voor de eerste dagen. Hierna vervolgen wij onze weg en gaan we de moeders op de controle afdeling bezoeken en hun succes wensen voor komen de tijd en een moeder die op dat moment aan het wachten was voor haar controle afspraak werd verwend met geschenken. Uiteindelijk gaan we naar de hal van het ziekenhuis.

Alle kinderen kregen een cadeau en wat lekkers, en enkele kinderen die er echt door heen zaten kregen wat extra aandacht. Iedereen kon en mocht met de kerstman, elfjes en rendieren op de foto. De dames van de catering wilde op de foto, moeders wilde op de foto. Onze fotograve was er druk mee. Gelukkig had ze veel verstand van de verschillende telefoons die zij in handen kreeg.

Anderen vonden het goed dat wij ze vastlegde. Vaak met de woorden: “dit moesten meerderen doen”. Ook gingen we even op een afdeling rond waar ouderen lagen. Dan kom je op een kamer waar een jonge dame lag en bij het zien van de kerstman wilde ze niets hebben. Ze zei: “kunt u mij beter maken?” … Ja dan staan daar een kerstman en zijn rendier Rudolf toch even met de mond vol tanden. We nemen even de tijd om te luisteren en nemen afscheid van haar met een beterschap wens. Stil lopen we over de gang. Eenmaal beneden moet de knop weer even om.

Rudolf the Red Nosed Reindeer komt terug en zegt: “ik ga even terug, ik ga haar nog even iets brengen”, en omdat ze koorts had en toch ook koud, heeft hij een mooie troostdeken naar haar gebracht. Hier was zij heel erg blij mee.

Na tig foto’s van ons geweldige team én nog een kerstfoto op de trap van het ziekenhuis binnen,


 

ruimde wij op om weer huiswaarts te keren. Buiten werd alles weer meteen uitgezocht en ingepakt. Dan komt een drietal dames met een meneer naar ons toe. Hij was motorrijder en wilde even kijken bij ons. De man was ernstig ziek (kanker) hij had een wens 50 x naar TT Assen, “maar dat zou hem wel niet worden zei hij”. Dat zou dan in 2021 zijn.

Dit zijn dan net even die verhalen die de volgende dagen door je hoofd blijven spelen, je een machteloos gevoel geven. Maar denk dat wij, door de knuffel, het aanhoren van hun verhaal en even dat luisterend oor zijn, meer doen dan dat wij ons op dat moment beseffen.

Stichting Bikers4all vraagt niet om financiële overzichten om te bepalen of we iets kunnen doen. De reden is: ziektes hebben geen grenzen, maakt geen onderscheid of je nu rijk of arm, jong of op leeftijd bent. Stichting Bikers4all wil een voorbeeld zijn voor anderen om te doen wat wij doen, betrokken en persoonlijk er even zijn, en de dingen doen, zonder eigenbelang.

Bestuur Stichting Bikers4all is trots op al onze ambassadeurs, die het keer op keer het weer mogelijk maken anderen tot steun te zijn.

Bedrijven die het dit keer mogelijk maakte zijn:

Opel Broekhuis                                                                        7418 BJ Deventer
Zosuus Hairlab                                                                         7482 BZ Haaksbergen
Troostdekentjes Overijssel                                                       7604 CS Almelo
Ondernemersacademie Dir.: Bart Lieven                              7261 AM Ruurlo
Edwin Bolleboom en Janneke de Boer                                   1684 NX Zwaagdijk-Oost
Cigo Spithoff,                                                                            7442 NJ Nijverdal
Apotheek Nijverdal BV,                                                             7443 BC Nijverdal
Apotheek Mijnhardt B.V.,                                                           7442 LS Nijverdal  
BENU Apotheek,                                                                       7442 ZE Nijverdal
DA MOOI Fredriek,                                                                   7442 MN Nijverdal  
Top1toys nijverdal,                                                                    7443 BR Nijverdal  
Jumbo,                                                                                      7443 BE Nijverdal
Juffrouw Kwast,                                                                         7441 ER Nijverdal
Kikke,                                                                                         7441 HH Nijverdal
Baby-Dump Hellendoorn,                                                           7447 RA Hellendoorn  
Berryl Baby – Babypraktijk Almelo, `                                        7604 AN Almelo             
Annie Do-it-yourself                                                                    6705 BN Wageningen

Ride Out Fenneke

Ride out Fenneke in Winterswijk

Zaterdag 5 oktober 2019 was het Nationale Ouderen dag, een dag waarbij in heel Nederland ouderen hun wens kunnen laten uitkomen.In Winterswijk kregen ze bij de Winterswijkse Uitdaging, een verzoek binnen van Fenneke.

Zij wilde graag een keer achterop een motor meerijden. Een wens die ze al 35 jaar had, maar nooit heeft uitgesproken. De vraag kwam via Facebook bij ons terecht en Stichting Bikers4all heeft zich toen aangemeld om deze wens voor Fenneke uit te laten komen. Zeker toen we hoorde wat zij allemaal al heeft moeten doorstaan en dan nog zo positief in het leven blijven staan.Zaterdagochtend verzamelde vele rijders zich al vroeg op het adres van de Stichting in Neede. Om 11.30 uur reden we vanuit daar in colonne richting Winterswijk waar we door Ingrid van de Winterswijkse Uitdaging werden ontvangen met koffie en oliebollen.

Na ongeveer een uur was iedereen aanwezig voor de Ride Out en stelde we ons snel op om naar de woning van Fenneke te rijden. Een rit van wel 5 minuten. Het duurde even voor ze buiten was en daar werd ze verwelkomt door alle rijders die haar even een hand gaven en een mooie dag wensten.
23 bikers waren op deze middag aanwezig.
Nadat zij was aangekleed nam ze plaats achter op de trike van Woody.

Onze road captain deze dag was Butterfly, zij reed voorop en bepaalde het tempo en de route. We reden weg van de woning richting Vreden, Meddo, Corle naar het Woold waar we bij restaurant De Gulle Smid een stop hadden.
De eerste 35 km zaten er op. Maar wat genoot ze van alles. Dit was ook wel te zien op foto’s.

Op de vraag, is dit wat je wenste? Was haar antwoord heel duidelijk: “NEE, dit is veel meer dan dat”. Voor Fenneke was dit veel meer, ‘het Titanic effect’ zoals zij het zelf noemt.

We namen plaats op het terras waar Griz even bij haar ging zitten. Fenneke vertelde Griz wat ze allemaal al had gehad en momenteel nog heeft. Maar ook dat ze aankomende maandag weer naar het ziekenhuis moet omdat haar enigste nier het niet meer goed doet. Dan slik je even en zegt: “maar dan is deze dag helemaal op zijn plaats toch?” “Ja” zei ze, “ik geniet helemaal, dit is zo prachtig zo mooi. Luister, ik geniet van de vogeltjes op mijn balkon, van de verkleuringen van de bladeren aan de bomen, de eikeltjes op de grond, maar vandaag geniet ik intens.” Dan zegt Griz, “ik zal een motor klaar zetten en gaan we even foto’s maken zodat u ook een fotoboek krijgt van ons om nog lang na te kunnen genieten.” Ja, dat wilde ze wel, dat vond ze geweldig.

Maddog stelde zijn motor beschikbaar voor de fotoshoot en plaatste deze op de brug bij de watermolen waar Fenneke dan ook plaats nam op de motor. Makkelijk ging het niet om dat voetje er overheen te krijgen, maar daar zat zij. Foto’s werden gemaakt, dit keer niet door Wolfangel maar door Darkangel. Zij nam de tijd om die foto te maken die er moesten komen.
Nog even de groepsfoto en dan maken we ons op voor de rit terug. Terug naar huis. We reden via Kotten, Ratum naar Winterswijk. Waar we rond 16.00 uur aankwamen bij de woning van Fenneke. Zij bedankte iedereen voor hun komst, ook Griz en Ingrid bedankten iedereen voor hun komst, waarna iedereen Fenneke een hand gaf en sterkte wenste voor maandag. Zo namen wij afscheid van deze lieve mevrouw, een toonbeeld van positiviteit.
Nadat Fenneke naar boven was werd er nog even na gepraat en adressen uitgewisseld, en toen maakte iedereen zich op om naar huis te gaan. Een gil van boven gaf aan dat we gaan moesten want ze wilde ons uitzwaaien (hahaha, zo lief).

De meeste rijders kwamen uit de buurt van Winterswijk. Een enkeling kwam van ver, zoals Maddog die ruim 250 km enkele reis heeft gereden om er bij te zijn maar ook René die vanuit Meppel er was. Ondanks de kou waren ze er toch bij. En zoals Maddog al zei: “je staat ergens voor en je bent van de organiserende partij dan moet je erbij zijn als het kan.”

Wij bedanken Ingrid, van de Winterswijkse Uitdaging, Joost (rijder en eigenaar hotel Stad Munster) de drankjes afgerekend en Marcel van de gulle Smid heeft de hapjes gedoneerd en dat wij samen dit hebben mogen doen voor deze mevrouw. We weten elkaar nu te vinden en hopen dan ook op een mooie toekomst in samenwerking waarbij het doel belangrijk is.

Ride Out Petra

Zondagochtend 14 juli 2019 verzamelen rijders zich bij de McDonalds in Kampen.
De secretaris is al vroeg aanwezig om de eerste rijders op te vangen.
Mensen vanuit heel Nederland kwamen naar Kampen toe om iets te kunnen betekenen voor het gezin van deze dag.
Regen werd getrotseerd om erbij aanwezig te kunnen zijn.
De mensen genoten van hun kop koffie en na het ondertekenen van de Quit claim formulieren nam de voorzitter het woord.
Na twee keer vragen om stilte blies hij toch maar even op zijn fluitje en dan is het stil.
Hij verteld over het gezin waar we vandaag heen gaan, wat er allemaal in grote lijnen speelt en speelde. Op verschillende gezichten van rijders zie je de emotie en een enkeling laat een traan.
De voorzitter legt uit hoe het gaat tijdens de ride out. Waar we aan moeten denken tijdens de rit.


Om 12.15 uur stellen we ons op voor vertrek naar Zwartsluis. Nog eenmaal kijken of iedereen klaar is en dan rijden we weg met natuurlijk dat de eerste brug die we vandaag tegenkomen open staat. Al met al reden we iets voor 13.00 uur de straat in.  En voor het huis werd er even wat extra gas gegeven en ze vond het geweldig binnen in de kamer. Als laatste kwam de Goldwing trike voorbij en Petra werd helemaal hyper. We reden gewoon door om vervolgens achterlangs door de wijk terug te rijden en bij het huis te stoppen. Ze kwam meteen naar buiten, wat een verrassing was het voor haar.

Lex (haar zoon) en zijn vriendin Roxanne hebben 5 weken hun mond moeten houden.

Sterk geëmotioneerd stonden ze samen buiten te kijken, allemaal voor mij zegt Petra? Ze pakte de voorzitter vast en keek hem aan met tranen in de ogen en een blik van “waarom?”. De voorzitter vertelde wat we kwamen doen en dat zij allen mee mochten. De zoon had voor zijn vader dan ook nog een dikke Amerikaan geregeld zodat hij ook mee kon op deze dag. Iedereen gaf Petra een hand om haar welkom te heten in deze groep van bikers.


Petra keek haar ogen uit. Ja, de Goldwing trike was alles. Maar dit nam niet weg dat ze graag bij Mark achterop de trike plaats nam, nadat ze zich snel even had omgekleed en een dikke jas aan had getrokken.
Ze vertelde dat ze zelf ook motor had gereden maar dit niet meer kon door de behandelingen.

Dan krijgen we het sein om te gaan vertrekken  voor deze ride out.

Als iedereen de motoren heeft gestart geeft de secretaris het sein aan de road-captain dat hij kan vertrekken. We rijden als één groep… 26 motoren, 3 trikes en 1 zijspan gevolgd door de Amerikaan en onze vaste volgauto voorzien van vlaggen. We rijden langs de molen in Sint Jansklooster, binnendoor naar Blokzijl waar de weg steeds smaller werd tussen de huizen door. Langs de haven. Daarna richting Ossenzijl waar we bij de Weerribben een tussen stop hebben. Iedereen krijgt daar een consumptie aangeboden door de stichting. Op het terras zittende viel het pas op dat de regen die er in de ochtend viel, die middag was opgehouden en dat zelfs de zon doorbrak.


De angels die huilde over ons heen, begonnen te glimlachen bij het zien wat wij deden.

Samen met Peet zet de voorzitter de trike klaar voor de fotoshoot.

Waarna Dinette de fotoshoot voor haar rekening nam omdat onze vaste fotograaf door ziekte helaas niet aanwezig kon zijn. Het was mooi om te zien hoe Petra genoot van alles en hoe Dinette omging met dit gezin, de humor die zij heeft kwam goed te pas bij dit gezin. Daarna nog even de fotoshoot op de brug en de groepsfoto op de brug. 


Waarna we ons opmaakte voor vertrek van het laatste gedeelte van de route. De roadcaptain was verplicht om te gaan staan op zijn motor om over het riet te kunnen kijken in verband met tegenliggers, het eerste deel was ook zo smal. En toen reden we door Nederland heen voor een minuut of 3 en daarna waren we er weer uit.
Mark de triker die Petra achterop had, kreeg de hele rit van alles te horen. En ook dat we ‘rondje Nederland’ gingen doen. Hij had nog zo iets van: “duhh daar rijden we toch al?!”. Maar toen zag hij het bord met de plaatsnaam Nederland een bochtje verder en we reden er weer uit. “Kijk,” zei Petra “rondje Nederland”.  Hierna ging de route via Giethoorn naar huis terug. Eenmaal thuis werd de Amerikaan en de trike opgesteld voor de groepsfoto.

Nog eenmaal die foto. Die zo belangrijke foto voor nu en straks.

Dan neemt de voorzitter weer het woord. Hij begint dat de stichting samen werkt met een aantal vrouwen uit Overijssel die samen het Troostdekentje vormen en dat hij dus namens hen en alle bikers een deken mag aanbieden.

Hij hoopt dat ze, als ze het eens moeilijk heeft, de deken mag dragen en dat zij die warmte mag voelen van al die mensen die er vandaag bij waren… weer of geen weer. Bikers met het hart op de juiste plek.
Hij bedank iedereen voor hun aanwezigheid en vraagt om het gezin een hand te geven voor we vertrekken naar huis.


In kleine groepjes vertrokken we richting huis, 4 motorrijders dan weer 2 dan weer 6 en zo kwam het dat de straat leeg liep. Uiteindelijk vertrokken wij van de stichting ook. Onderweg draaide er een af en ging via de snelweg. De anderen reden door om nog even gezamenlijk een kop koffie te nuttigen en dan naar huis.

Iedereen bedankt voor jullie steun en aanwezigheid.
Peet bedankt voor het meegaan tijdens het voorgesprek en natuurlijk het ophalen van de Goldwing trike.
Wat voor jouw Peet, een dag van een thuiswedstrijd had kunnen zijn, reed jij nu bijna net zoveel km als alle anderen.
Hans, bedankt voor het beschikbaar stellen van je Goldwing trike,
Ook namens Petra want, wat vond zij het geweldig allemaal.

Ride Out voor Marco

Zondag 2 juni was het dan zover, de Ride Out voor Marco kon door gaan.
De eerder dit jaar geplande Ride Out die we moesten verplaatsen vanwege het slechte weer toen.
Om 9.00 uur verzamelde de eerste rijders zich en om 9.15 uur gingen we rijden. Om 11.00 uur arriveerde we op de afgesproken locatie in Heteren bij de Mac Donalds.
Nadat de Quitclaim formulieren waren ondertekent gingen we op weg. De rit ging via de A50 en de A73 naar st Anthonis., waar zich al een grote groep motorrijders uit Brabant stonden te wachten om mee te rijden.

Nadat iedereen ook hier de documenten hadden getekend nam Griz even het woord. Hij legde uit voor wie we gingen rijden en waarom. Ook dat we de rit gingen begeleiden en door wie dit zou gaan gebeuren. Op de vraag of er nog opmerkingen zijn, werd er verteld dat we op moesten passen voor veel grind op het wegdek omdat in de omgeving veel wegwerkzaamheden waren.
Dan gaan we vertrekken en rijden naar het huis van Marco.

Marco zit buiten op het balkon en geniet van alles wat langskomt, niet wetende dat ze allemaal voor hem komen. We rijden het parkeer terrein op waar de zus van Marco en één van zijn begeleidsters ons stonden op te wachten.  Maaike, de zus van Marco, kon de tranen niet meer bedwingen van zoveel motoren die het parkeer terrein op reden.
We verwelkomde de dames en vroegen of ze Marco gingen ophalen. Nou daar kwam hij aan hij was zo blij als een kind. “Allemaal voor mij?” vroeg hij vol blijdschap.

Dan neemt de voorzitter even het woord. Hij legt aan Marco uit wat we gaan doen, een grote smile van oor tot oor is het gevolg. Hij had er zin in! Vervolgens vraagt de voorzitter of iedereen zich even wil voorstellen aan Marco. Onder tussen wordt het span klaargezet zodat hij kan instappen. Zijn zus stapt achterop en zijn begeleidster in het zijspan bij haar broer. We zijn klaar voor vertrek.