Hieronder de verslagen van de Ride Outs en andere activiteiten, die we georganiseerd of meegereden hebben in 2017.
laatste evenement eerst.
( meer foto’s via onze facebook pagina)
Kerst 4 Kids 2017, op het MST Enschede
Woensdag 20 december zijn wij van Stichting bikers4all naar het Medisch Spectrum Twente in Enschede geweest. We zijn als de Kerstman, elfjes en rendieren naar twee kinderafdelingen geweest
Na maanden van voorbereiding was vandaag de grote dag. Vanaf Neede reden we met drie auto’s volgeladen met cadeaus en troostdekens naar het Medisch Spectrum Twente.
Na ons netjes te hebben aangemeld werd er een leeg kinderbed van de afdeling gehaald om alle cadeautjes op te vervoeren. De twee rendieren (Simon en Robbert) zorgde dat het bed volgeladen werd. Dit jaar waren twee Ambassadeurs mee als ondersteuning van het team.
Eerst ging de kerstman samen met drie elfjes naar de babyafdeling om daar de baby kleertjes (maatje 40 t/m 47) af te geven en natuurlijk de kleine babytroostdekens te schenken.
Helaas was ons vierde elfje (Kirsten) er dit jaar, door ziekte, niet bij.
Eenmaal op de afdeling werden we met open armen ontvangen.
Een moeder kwam van haar kamertje om ons te begroeten. Ze had op haar arm de te vroeg geboren baby. Zo klein en teer. En wat kon zij het waarderen dat wat wij deden. Ook was haar zoontje van drie erbij. Ondertussen waren de verpleegsters op het internet aan het kijken wie wij waren.
Nadat we alles hadden afgegeven aan de leiding met de woorden: “deel dit de komende tijd uit aan de moeders met hun te vroeg geboren baby’s”, was het voor ons weer tijd om naar beneden te gaan en de rest op te halen. Maar toen we in de lift onderweg waren naar beneden besloten we toch weer even terug naar boven te gaan. Terug naar de kamer van de moeder met haar kleine tere baby en haar zoontje. Daar aangekomen gaven we ook het broertje twee cadeautjes.
Daarna was het echt tijd, dus op naar de kinderafdeling. Onderweg werden kinderen, zusters en broeders op de gang getrakteerd op een zuurstok. Aangekomen op de afdeling werden we begeleid door twee dames en de PR van het ziekenhuis. Zij zorgde voor de goedkeuring om enkele foto’s te mogen maken.
Eerst bezoeken wij een meisje die ernstig ziek is. We mogen wel de sluis in, maar niet verder. Dit in verband met besmettingsgevaar. In de sluis leggen wij de cadeaus en een troostdeken neer. Er werden wat foto’s gemaakt door het raam voor de blijvende herinnering.
En zo liepen we heen en weer over de afdeling. Eerst die kamer dan weer terug naar een andere kamer. Overal werden wij met open armen ontvangen. Een gezinnetje met hun zoontje liet ons binnen. We gaven hier ook weer cadeautjes, een troostdeken en vrijkaartjes voor het Dolfinarium. De moeder kijkt me aan met een blik waarom? Waaraan hebben wij dit verdiend.
Ondertussen haalt ze het beertje uit het troostdeken-pakket en geeft ze het aan haar zoontje. Dan legt de kerstman uit waarom. Ze kijk de kerstman aan en begint te huilen. “Sorry” zegt ze. “Nee, geen sorry” was het antwoord van de Kerstman. En na nog even te zijn gebleven gaan we verder.
In een volgende kamer ontmoeten wij grootouders met hun kleinzoon. We komen binnen, de jongeman springt op en overhandigd de kerstman de tekening die hij gemaakt heeft. Dan krijgt hij de cadeaus, een troostdeken en natuurlijk krijgt ook hij twee vrijkaartjes voor het Dolfinarium. Hij kijkt de kerstman aan en roept: “dat zijn mijn lievelingsdieren”. Hij springt in de armen van de kerstman.
De kerstman slikt even en probeert zich groot te houden.
Dan gaan we weer op weg naar een volgende kamer. Hier zitten vier kinderen. De ouders en oma zijn ook aanwezig. Hier volgt hetzelfde ritueel en zien wij ook weer die blijde koppies en de dankbaarheid dat ze naar het dolfinarium mogen.
Dan is het tijd om even na te praten onder het genot van een kop koffie.
Nog even twee cadeaus achterlaten voor de gezamenlijke ruimte,
even een groepsfoto en dan nemen we afscheid.
We lieten voor alle leeftijdsgroepen cadeaus achter zodat ook de kinderen die nog komen toch een beetje dat kerst gevoel hebben ondanks dat ze in het ziekenhuis liggen.
Gezamenlijk rijden we terug. Onderweg word er na gepraat. De een is stil de ander praat de emotie van zich af. Thuis kleden de vrouwen zich om, om de terugreis naar huis te aanvaarden. Rond 23.00 uur krijgen we bericht dat ook de laatste veilig thuis is.
Een dag vol emoties. Waar gelachen werd maar ook een traan gelaten kon worden.
We willen iedereen bedanken voor alles.
Bedanken dat we dit hebben kunnen doen met jullie steun.
– Troostdekens bedankt voor jullie mooie pakketten en natuurlijk op de mooie samenwerking.
– Kido Kids voor de kleding voor de te vroeg geboren baby’s. Jullie schenking wordt door deze moeders zeer gewaardeerd.
– De Opeldealer Broekhuis Deventer voor hun donatie van de vrijkaarten van het dolfinarium.
Dolfijnen zijn symbool voor beter worden. Vaak worden ze hiervoor ingezet en vandaag hebben we zieke kinderen in het MST de kans gegeven om ze van dichtbij te mogen ervaren.
Maar ook al die andere bedrijven die ons bij stonden.
We zullen nooit vergeten wat u allemaal voor ons en daarmee onze doelstelling hebben betekend.
Bedankt … namens het bestuur, de ambassadeurs en alle gezinnen die we bijgestaan hebben in 2017 en alle gezinnen met kinderen in het MST Enschede.
(meer foto’s klik hier.)
Paarse Vrijdag op het RSG Enkhuizen
Op 8 december was het Paarse Vrijdag op het RSG in Enkhuizen en wij waren te gast. De RSG is uitgeroepen tot de veiligste school van Nederland.De hele week stond in het teken van Respect, en dan in bijzonder voor de LHTB (Lesbiennes, Homofielen, Transgenders en Biseksuelen).
Om 10.15 uur worden wij naar het podium geroepen en rijdt Maddog, op zijn “Harley”, over de rode loper naar binnen tot voor het podium. Maddog had de hagel en sneeuw buien getrotseerd om met zijn motor naar school te komen. Normaal gesproken doen wij dit niet omdat veiligheid bij ons op #1 staat, maar voor Maddog betekent Pesten en Respect in alle varianten zoveel dat hij toch de beslissing had genomen om met dit winterse weer op de motor naar Enkhuizen te gaan.
Eenmaal bij het podium aangekomen werd Griz uitgenodigd door Nynke om op het podium te komen en het standpunt van Stichting Bikers4all te verwoorden met betrekking tot Pesten en Respect.
Het voorbereide briefje had hij in zijn hand, maar heeft er niet naar hoeven kijken. Na even iedereen om zijn aandacht te hebben gevraagd brandt hij los. De woorden waren duidelijk en dat bleek ook aan het applaus wat er door de grote aula heen ging.
Nadat Griz nog een paar vragen van Nynke had beantwoord werd Daan naar voren geroepen.
Een foto van een meisje was tijdens de toespraak van Griz te zien op het scherm achter hem, en nu bleek waarom. Daan is geboren als meisje maar voelde zich ongelofelijk ongelukkig. Hij vertelde zijn verhaal hoe hij toen als meisje was en nu als jongen.
Daan is Transgender en heeft door middel van hormoonbehandelingen de vrouwelijke kant weten om te zetten naar de krachtige gozer die er op het podium stond.
Het openhartige verhaal was hartverwarmend en verdrietig tegelijk. Ook de vragen die Daan kreeg werden open en eerlijk beantwoord.
Wat ons (Bikers4all) is bijgebleven, is het feit dat hij het zijn ouders heeft durven vertellen.
Hoe trots hij was dat zijn ouders het zo goed hebben opgepakt en hem de kans hebben gegeven om zijn leven te veranderen.
De brok in velen van onze keel en tranen in onze ogen hoe hij vertelde dat als hij deze kans niet had gehad of niet ontdekt had dat Transgender bestond, dat hij dan nu niet meer hier op deze aarde was geweest.
Daan, wij zijn trots op jou! Op je openhartige verhaal, je eerlijkheid en de kracht die je hebt laten zien.
Daarna was het tijd om de taarten uit te delen aan twee leerlingen en één klas. De twee leerlingen en klas waren door de jury aangewezen als degenen die het meest hadden gedaan aan de uiting van ‘Paarse Vrijdag’.
Bijna aan het einde gekomen van de kleine pauze waarin deze happening gebeurde, vroeg Nynke of er nog iemand iets wilde zeggen of vertellen. Saskia gaf aan dit te willen en nam de microfoon over want wij hadden nog een kleine verrassing voor Nynke, voor haar inzet voor Respect en tegen Pesten.
Uit handen van Grizzly ontving zij haar eigen biker naambadge, PURPLE QUEEN! Nynke was zo onder de indruk van dit kleine gebaar en bedankte ons als vertegenwoordigers van de stichting. En met de woorden: “Ga zo door jullie!” was het ochtend programma ten einde.
Saskia en Kirsten … bedankt dat jullie de gesprekken hebben gevoerd namens Stichting Bikers4all.
Simon, Robbert, Wijnanda en Jan … bedankt voor jullie support en steun.
Nynke en Bart van het RSG … bedankt voor jullie vertrouwen in onze stichting!
Nynke, je vertelde ons dat ook jij bij de directie moest uitleggen dat wij een stichting zijn en niet een groep ruige mensen die dreigementen uitten en dergelijke zoals door de directie werd gedacht. Bedankt hiervoor Nynke!
Vooroordelen doorbreken en respect hebben voor elkaar.
Wees een held, stop de Pester en zijn gedrag.
Niemand verdient het om zich waardeloos en ongewenst te voelen!
Samen maken wij het verschil
Meer foto’s.
Ride Out Bianca vanuit Hengelo (OV) 23-07-2017
Zondag 23-07-2017 reden wij voor Bianca, een vrouw van 37 jaar.
Zoals we eerder al vermeld hebben, is zij ernstig ziek.
Zij heeft de slopende ziekte MS, diabetes, ziekte van Crohn en daarnaast nog een aantal lichamelijke ongemakken. Dit jaar in mei heeft ze zelfs twee weken in coma gelegen.
Alleen al het feit dat ze zo ziek is, maakt dat zij het verdiend om een steuntje in de rug te krijgen. Maar het volgende maakt haar situatie nog erger. Haar familie heeft afstand genomen van haar. Waarschijnlijk, zo denken wij, omdat zij niet om weten te gaan met haar ziekte.
Deze vrouw heeft deze dag nodig. Een wens die een bijzondere invulling kreeg door Stichting Bikers4all en al haar vrijwilligers.
Zondagochtend verzamelde wij bij de Mac Donalds. Langzaam komen de rijders binnen druppelen. Eén motor, dan twee motoren, een groepje van 4 motoren, twee trikes….het wordt een mooie groep. Nadat alle mensen er zijn die zich hebben aangemeld, volgt er een korte briefing. Een uitleg over wat er deze dag gaat gebeuren.
Deze keer ging het iets anders dan anders. Jan Heinhuis rijdt deze dag voorop. Hij heeft een mooie route uitgezet voor de Ride Out van vandaag. De reden dat Jan als voorrijder gaat vandaag is simpel, Grizzly kan op deze manier Bianca achterop nemen.
Rond 12.00 uur rijden we richting het centrum van Hengelo, naar het huis van Diane. Diane is degene geweest die deze rit voor Bianca had aangevraagd. Op het moment dat we de straat inrijden, wordt er een beetje met de gashendeltjes gespeeld. Op deze manier waren de buren ook op de hoogte dat wij er waren. Als we voor de deur van Diane stoppen, komt Bianca al snel naar buiten. Ze was vooraf op de hoogte gesteld over de Ride Out, maar ze is zichtbaar verrast door de hoeveelheid mensen die er zijn.
Griz neemt even het woord en stelt Bianca voor aan de rijders. Vervolgens stellen alle rijders zich op hun beurt voor aan Bianca. Diane staat er versteld van waar alle rijders vandaan komen. We worden uitgenodigd voor de koffie. En dat komt goed uit, de tranen van ontroering vallen naar beneden. Niet bij Bianca, maar bij alle beschermengelen boven ons. Even een stevige regenbui.
Toen het droog werd gingen we rijden. Bianca stapte zelf achterop de motor. Moeizaam maar vastbesloten klom ze achterop. Wat voor ons heel gewoon is, was voor haar een gevecht. Eenmaal geïnstalleerd vertrekken we voor een mooie rit door het Twentse landschap. Via Boekelo richting Bentelo en zo door naar Dragonheart, gelegen aan de rand van Enschede. Daar aangekomen moesten we ons haasten, om naar binnen te gaan. Een volgende verfrissende regenbui kwam eraan.
Binnen keken we allemaal onze ogen uit. Wat een mooie spullen zijn er te koop bij Dragonheart. Mensen die, bij wijze van om de hoek wonen, hadden er nog nooit van gehoord. Maar het is zeker de moeite waard. Na wederom een kopje koffie (en sommige een glaasje fris), komt er een jongedame (Orpa de Best) met een grote uil op haar arm naar binnen.
Bianca kijkt haar ogen uit. En als Griz dan gevraagd heeft of ze buiten een uil vast mag houden, wil Bianca snel haar glas leeg drinken en naar buiten. Helaas moet ze wachten tot Griz zijn koffie op heeft.
Eenmaal buiten haalt Orpa even een lichtere uil voor Bianca, zodat ze die iets langer op haar arm kan dragen. Kirsten, onze PR-lady, verzorgde de photoshoot van haar en de verschillende uilen. Wat glunderde ze. Even vergat ze de situatie waarin ze zit. Na de photoshoot nemen we afscheid van de mensen van Dragonheart.
We bedanken Martin Kuyer en Orpa de Best die al hun medewerking hebben verleend.
We reden weg via Enschede naar Boekelo waar we nog even een terrasje pakten bij restaurant ‘De Buren’ naast Station Boekelo. Hier namen wij afscheid van de 2 trikers, de rest ging mee terug naar Hengelo.
Toen we weer gearriveerd waren bij het huis van Diane, stapte Bianca zelf van de motor. Dit kostte haar erg veel kracht en pijn. Zoveel zelfs dat we haar even wat tijd gaven om te herstellen. Nee, ze wilde niet geholpen worden. Hier zagen we even het dagelijkse gevecht die ze keer op keer aangaat.
Griz nam het woord en bedankte iedereen die de hele middag hebben meegemaakt. Diane bedankte iedereen. Vervolgens namen we om de beurt afscheid van Bianca. Heel lang houd ze zich sterk maar dan kan ze niet meer en breekt ze. Na een paar dikke knuffels gaan we er dan toch echt vandoor.
We zijn met de rijders nog even naar Mac Donalds gereden. Daar hebben we nog even nagepraat. Iedereen was het er over eens … Bianca had dit echt nodig.
En ook hoe oneerlijk deze situatie is voor Bianca.
De volgende dag schrijft Bianca het volgende, op de status van Grizzly’s facebookpagina:
“Niet alleen in mijn gezicht heb jullie vandaag een glimlach gezet, maar mijn hele hart heeft vandaag een glimlach gekregen. Voor mij was het ongelovelijk.
Waar anderen al zijn weggegaan, kwamen jullie.
Waar anderen de deur sloten, hebben jullie ze geopend.
Waar familie en vrienden gingen, zijn jullie er voor mij geweest.
Mijn oprechte dank aan jullie.
Dikke knuf aan alle Bikerers en Trikers van vandaag”.
Stil……………
Bianca heeft het zo mooi verwoord dat ik het hierbij laat.
Mensen bedankt dat jullie namens Stichting Bikers4all, deze wens mogelijk gemaakt hebben.
Namens het bestuur: BEDANKT!
Bedankt, ambassadeurs dat we keer op keer op jullie kunnen rekenen.
Bedankt, alle andere rijders dat jullie er weer bij waren voor deze persoon.
- Verslag van de Ride Out Borger Zondag 9 Juli
Begin juni kwam de aanvraag binnen voor deze meneer. Het verhaal dat we te horen kregen was het volgende:
Deze meneer is geboren met een handicap aan handen en voeten. Van kinds af aan werd zijn leven hierdoor beïnvloed. De aanvrager van de ride out was hem door omstandigheden uit het oog verloren en heeft “Rick” naar ongeveer 30 jaar weer terug gevonden via het internet. Zij kregen te horen dat zijn ouders waren overleden en ook zijn broer. Dit tot grote schrik, want ze waren tenslotte familie van elkaar. En zo kwam de aanvraag tot stand.
Wij van Stichting Bikers4all hebben deze aanvraag gehonoreerd en er werd een datum geprikt voor deze rit. Het werd een bijzondere rit voor Rick. Want naast de ride out, hebben we ook nog een andere wens waar kunnen maken voor hem.
Zondag 9 juli was het zover, we verzamelden ons aan de A34 bij een onbemande pomp. Onderweg sloten motorrijders zich aan door de “Pick & Go” regeling die we hebben. Bij het verzamelpunt werd er nog even snel afgetankt zodat we tijdens de rit niet onnodig hoefden te stoppen.
Toen iedereen er was konden we op weg naar Borger, de woonplaats van Rick. Dit was ongeveer 20 minuten rijden, dwars door het dorp, langs alle terrassen reed de kleine groep van de stichting met enkele gastrijders van OD4k.
We rijden de straat in bij Rick. Meteen wist je dat we goed zaten, het hele hofje liep uit om te kijken wat en wie we waren. Al snel daarna kwam Rick naar buiten “gerend”. Wat was hij enthousiast!! Nadat we ons eerst allemaal persoonlijk hebben voorgesteld (en de dames naar het toilet waren geweest) konden we ons opmaken voor vertrek.
De stemming was onder iedereen geweldig en dat voelde je ook. We reden weg door een haag van buurtbewoners die ons uitzwaaiden. We slingerden door het Drentsche land richting Zuidlaren. De tocht ging over de landelijke weggetjes door het veenlandschap. Na een rit van ongeveer 45 minuten kwamen we aan in de haven van Zuidlaren. Hier werden de motoren gestald en namen we Rick mee voor een rondvaart op het Zuidlaardermeer. Wat was het gezellig aan boord. De andere gasten keken wel eerst vreemd op van al die motorrijders met hun vestjes aan. Gelukkig was het ijs al snel gebroken en zagen ze wat voor mooi werk wij eigenlijk doen.
Op 2 ambassadeurs na, die bij de motoren bleven, ging iedereen mee aan boord. Een tocht van ruim een uur begon. Onderweg was er iets te drinken aan boord. Rick zag je genieten van deze tocht. Hij wilde ook van alles weten. Ook werd ons gevraagd wie we waren en wat we doen.
De engels sprekende mensen waren erg geïnteresseerd en namen een kaartje mee van onze stichting, zodat ze thuis nog op de website konden kijken.
Na de boottocht kwamen we terug in de haven en zoals bikers het altijd doen, op het moment dat je van boord gaat, moeten ze nog even gebruik maken van het toilet. Eenmaal op de kade werd er overlegd om ergens gezamenlijk te gaan eten. Zo gezegd, zo gedaan. Bij de plaatselijke pizzeria namen we plaats op het terras. Toen iedereen aan het warme eten zat, werd het heel stil in één keer. Heerlijk was dat. Griz heeft de pizza van Rick in puntjes gesneden, en al snel genoot iedereen van de warme hap.
Hierna vertrokken we richting Borger. Eenmaal weer thuis aangekomen (en naar eerst nog wat foto’s gemaakt te hebben) namen we afscheid van Rick.
Het was een mooie dag die we met een goed gevoel hebben afgesloten. Rick was moe na zo’n indrukwekkende middag met de Bikers van de Stichting.
Mensen, ambassadeurs van de verschillende Stichtingen die meereden, Support en de vrije rijders, bedankt dat jullie erbij waren. Zonder jullie was dit niet mogelijk geweest. Wij bedanken de schipper van “Kaap Hoorn” voor de mooie vaart en de uitleg over het ontstaan van het meer.
Ps. Rick liet ons dezelfde avond al weten via Facebook dat hij heeft genoten. Ook gaf hij aan dat wij moeten doorgaan met onze aanpak. Zijn mening is dat velen dit wel kunnen gebruiken.
ALLEN VOOR ÉÉN, ÉÉN VOOR ALLEN.
DE DOELEN WAAR WE VOOR ZIJN OPGERICHT.
SAMEN MAKEN WE HET VERSCHIL.
Benefiet 17-06-2017
- Benefiet voor Stichting Bikers4all een Succes!
Het is zaterdagmiddag 13.00 uur wanneer de eerste kinderen het terrein op komen.
Ze lopen wat onwennig met hun ouders over het terrein. Maar als ze dan eenmaal hun rondje hebben gedaan, komen ze bij de Bikers4all-stand een activiteitenkaart halen. Alle activiteiten worden door de kinderen met vreugde gedaan. Vanuit heel het land komen trikers en bikers binnen rollen om eventueel te rijden met de kinderen. De ene trike nog mooier dan de andere. Foto’s worden gemaakt op de verschillende trikes. Mooi was ook te zien dat de meeste toch voor de ‘old-skool’ trike kozen. Dat zijn diegene met een kevermotor.
Rondje na rondje reed hij met diverse kinderen langs de afgezette route.
De hele dag door was het een komen en gaan van mensen. Op een gegeven moment kwam er een enthousiaste dame die wel een rondje achter op een Harley Davidson motor wilde. Wanneer ze vraagt of zij een rondje op de paarse Harley Davidson meerijden mocht, kreeg zij als antwoord dat dit vast wel mocht maar moest het vragen aan de eigenaar. De jonge vrouw was als een kind zo blij. Dan vraagt ze: “Hoe herken ik de eigenaar?” Het antwoord wat zij kreeg was simpel. “Hij is lang, grijs baardje en weinig haar.” Ze draaide zich om en liep weg om hem te gaan zoeken, helemaal in de ban dat zij een rondje op de Harley Davidson mocht.
Na drie stappen staat ze stil,
draait zich weer om en zegt: “Dat ben jij!
De omstanders die dit alles meegekregen hadden begonnen te lachen. En dan mag ze achterop. Wat een feest. Wat was ze blij.
Ook is er een meisje van ongeveer 15 jaar oud.
Die wilde op een trike en ook zij was zo blij dat zij
een rondje op de trike mocht meerijden.
Het werden uiteindelijk drie rondjes.
Het meisje ging helemaal uit haar dak, zo geweldig vond ze het.
En natuurlijk kon papa niet achter blijven en ging ook nog een rondje.
Ook bij papa was de brede lach duidelijk te zien.
Gedurende de middag waren er ook een aantal kleuters die achterop gingen. Soms duurde het even voordat ze het durfde. Het is natuurlijk wel heel erg spannend allemaal, al die bikers in hun stoere kleding. Maar ook bij hen kwam de lach tevoorschijn en dan smelt je toch wel als je dat bange snoetje ziet veranderen in één die helemaal opgaat in de trike met een brede lach op het gezicht.
Moeders en oma’s kwamen langs gefietst. Zij kwamen even kijken, waarna ze naar huis gingen om later met de kinderen terug te komen. Ze vonden het geweldig. Alles wat er gedaan werd die middag voor de kleintjes onder ons. Met trots kunnen we zeggen dat het middag programma was geslaagd. Die middag zijn er vele foto’s gemaakt voor de blijvende herinnering.
Naast alle activiteiten was er ijs verkrijgbaar van Vivaldi, wat voor de verkoeling zorgde die dag. Ook stond de mobile BBQ er voor een heerlijk broodje warm vlees. En wat voor vlees!
Helaas viel de verkoop van het warme eten tegen en vroegen zij of ze konden inpakken om alvast naar het volgende evenement te rijden. Dit vonden we erg jammer, maar tegelijkertijd ook heel begrijpelijk.
Het wordt 17.00 uur. We gingen het buitengebeuren opruimen en klaarmaken voor het binnen gebeuren. Iedereen hielp met inpakken en opruimen. De hekken werden snel weggeruimd en terug gebracht. De kunst bloemen die voor de aankleding hadden gezorgd die middag en we gesponsord kregen van Ranzijn werden ook weer teruggebracht. Terwijl buiten de laatste spullen werden afgebroken en ingepakt, werd binnen het eten klaargezet zodat we, om 18.00 uur vrijwel allemaal tegelijk konden gaan eten.
Avondprogramma
Na het eten was het tijd om ons op de avond te richten. Een avond die eventjes voor wat spanning zorgde omdat de geluidsinstallatie niet goed was aangesloten. De hele dag waren er twee personen mee bezig geweest. Gelukkig kwam er aan het eind van de middag iemand van FastForwardmedia bij en zo werd het concert toch nog een groot succes.
De bands en zangeressen die geheel belangeloos
voor ons optraden waren groots.
Tijdens de wisselingen van
de bands werd er de veiling gehouden.
Het laagst geboden bod was €4,50 en het hoogste geboden bedrag was €160,00 euro. Al met al was er een mooi bedrag bijeen gebracht.
Het voorlopige bedrag werd aan het eind
van de avond bekend gemaakt …
€1681,95 (hier komen nog de bedragen
van de stukken gewonnen tijdens de
Facebook-veiling en de
opbrengst van de banner verhuur bij).
En tijdens het afscheidswoord aan het eind van de avond kwamen bij een aantal de emoties eruit. Emoties van acht maanden lang voorbereiden tot aan vijf minuten voor het eind de spanning van wat er bijeen gebracht zou zijn. Emoties van de gesprekken die de gehele dag door zijn gevoerd over wat wij als stichting doen en al gedaan hebben. Gesprekken met de bands en leadzangeressen maar ook met oudere kinderen die vol ongeloof stonden te luisteren wanneer je vertelt over de gevallen met kindermishandeling en degene die ziek zijn in combinatie met wat wij als motorrijders doen. Iedereen was vol lof en we kregen te horen dat we moesten door gaan met de manier waarop wij het doen.
Wat is het een mooie dag geweest en wat hebben we een prachtige opbrengst voor de stichting bij elkaar gekregen!
Dit benefiet werd georganiseerd door Tattoostudio Enkhuizen voor Stichting Bikers4all.
Wij van Stichting Bikers4all bedanken dan ook de eigenaren van Tattoostudio Enkhuizen vanuit de grond van ons hart.
Maar we bedanken ook alle mensen die non-profit klaar stonden voor dit evenement.
Hierbij danken wij de trike rijders van 3Wheels en OD4K.
Alle sponsoren bedankt voor jullie vertrouwen in onze stichting van motorrijders.
Alle mensen van wie we speelgoed gedoneerd hebben gekregen.
De bands voor hun medewerking en toezegging dat ze volgend jaar er weer zullen zijn.
Maar ook al die mensen die naar ons benefiet zijn gekomen. Zij hebben kunnen zien wat wij doen.
En verder onze dank aan iedereen die belangeloos hebben meegewerkt aan dit mooie evenement.
Namens de stichting kan ik vermelden dat iedereen heeft geholpen om het financiële gedeelte van de stichting een boost te geven. Zodat wij motorrijders die gezinnen kunnen blijven bijstaan wanneer zij dat steuntje in de rug kunnen gebruiken. Bij ziekte, mishandeling en pesten.
Naast de bekende Ride Outs die we doen, gaan we nu ook kijken hoe we op scholen het pesten en het beleid daarom heen kunnen helpen.
Nee, we kunnen de kinderen niet beschermen.
Ja, we helpen ze wel om de kracht te vinden om door te gaan met hun leven, hun strijd, hun gevecht.
Wij zijn afhankelijk van donaties en giften.
Wij vragen u dan ook, support ons en doneer éénmalig of maandelijks een bedrag aan de Stichting.
Bankrekening: NL20ANBA0461706717
t.n.v. Stichting Bikers4all te Neede
Stichting Bikers4all
Haaksbergseweg 72
7161 BM Neede
Kvk 57520577
ANBI 852617537
Wilt u meer informatie of ons uitnodigen voor een gesprek? Wilt u een Ride Out aanvragen voor iemand in uw omgeving die voldoet aan onze doelstelling? Dat kan!
Stuur een mail naar info@bikers4all.nl
Wij kunnen niet alle aanvragen honoreren, omdat we alleen werken met vrijwilligers.
Wilt u, als motorrijder zich aanmelden als vrijwilliger? Ook dit kan via info@bikers4all.nl
Meer foto’s via FACEBOOK
- Zondag 21 mei 2017 Ride Out Leek.
Wat er aan vooraf ging…
Eind April schreef een moeder een zeer heftig verhaal op facebook over haar dochter die gepest werd en dat zij dit alles mee kreeg via haar telefoon. Haar dochter had haar opgebeld toen zij geen uitweg meer wist te vinden uit de situatie waarin zij zich op dat moment bevond.
Dit verhaal kwam binnen bij mij. Via een andere manier dan normaal heb ik een kort bericht gestuurd naar de bestuursleden of we dit alsjeblieft konden oppakken en daarna meteen met moeder contact gezocht met de vraag of we iets konden betekenen. Nadat ik had uitgelegd dat we als stichting een steuntje in de rug willen geven, hebben we de kan gekregen dit ook te mogen doen.
Twee weken later ben ik even naar de familie gereden om kennis te maken en naar hun wensen te luisteren. En nadat alles op papier stond, werd alles uitgewerkt.
Op zondag 21 mei kwamen motorrijders uit heel het land naar Groningen om, namens de stichting maar vanuit hun hart dit gezin te steunen. Motorrijders uit onder andere Enkhuizen, Enschede, Neede, Opmeer en Tiel reden om 9.00 uur weg van huis.
Omstreeks 11.00 uur waren de eersten aanwezig op de afgesproken plek. Daar waren ook bikers uit Friesland en Drenthe naartoe gekomen. Na de briefing waarbij uitgelegd werd waarmee men rekening moet houden, vertrokken we naar het gezin.
Gearriveerd op de plaats van bestemming loopt de buurt nieuwsgierig naar buiten om te zien wat er gebeurt en loop ik richting de voordeur van het huis van het gezin. Wanneer ik aanbel gaat de voordeur voorzichtig open. Door wat ik zag werd ik me weer bewust van de impact van een Ride Out op een gezin die het moeilijk heeft. Maar door rustig te blijven praten kwamen ze naar buiten en stelde ik dit gezin voor aan de anderen motorrijders. Iedereen kwam het gezin een hand te geven en voorstellen.
Er was voor iedereen koffie en thee.
Moeder was zo overweldigd door dit alles dat ze besloot om, samen met haar oudste zoon met één van onze auto’s mee te gaan. Haar dochter en vriendin stapten achterop een motor. De jongste zoon vond zijn plek achterop een trike.
De Ride Out kon beginnen. We reden het dorp uit richting Friesland alwaar we bij Motorcamping ‘t Witveen waren uit genodigd om gezellig een broodje en koffie te komen halen. De koffie werd gedoneerd door de beheerder van de camping.
Na een uurtje heerlijk te hebben genoten van de hamburgers en drankjes reden we verder.
Nu de rust er weer een beetje was, wilde ook de moeder op een motor mee. Dit is altijd een geweldig moment.
We vervolgen onze tocht door Drenthe. Rijdend langs mooie boerderijen, landschapen en door kleine dorpjes. Via Veenhuizen rijden we naar Steenbergen. Net na Steenbergen houden we een stop bij één van de hunnebedden. Op de parkeerplaats wordt er uit de auto’s drinken en koeken gehaald en uitgedeeld. Je ziet het hele gezin veranderen. Dit is een prachtige plek voor de photoshoot.Eerst een groepsfotogevolgd door foto’s van de kids en ouders. O ja,… en met mij, pffffff?
Dan maken we ons op voor het laatste stukje van de route. Rond 17.00 uur kwamen we “thuis” aan. Namens Stichting Bikers4all neem ik het woord en geef het daarna moeder ook nog even, want ook zij wilde graag iedereen bedanken voor de steun die ze hebben mogen ontvangen.
Daarna vraag ik de dochter nog even bij mij te komen en bied haar namens ons allen een troostdeken aan. Een deken die de warmte zal geven van alle bikers die aanwezig zijn.
Een deken die in moeilijke tijden een schouder zal zijn die we op afstand geven.
Ze pakte de deken aan en hield hem stevig vast.
Dan is het hoog tijd om afscheid te nemen van elkaar en gaan we huiswaarts.
Ja dit hadden ze echt nodig. Alle vier hebben we zien veranderen in die paar uur tijd. Dit was inmiddels ook al bevestigd door de moeder. Zij zei: “Ik heb mijn dochter de laatste maanden niet meer zo spontaan gezien. Ook de gevatte opmerkingen waren er even weer.”
Een klein gebaar vanuit de stichting.
Wat voor ons motorrijders heel gewoon is, was voor hun iets bijzonders.
Wij als bestuur zijn dan ook trots dat mensen de moeite nemen om kilometers te rijden voor een Ride Out. Dit is voor ons een blijk van waardering naar de stichting en de doelen waarvoor we staan.
En tegen iedereen kan ik zeggen: “We houden contact via de bekende wegen.”
Stichting Bikers4all…
Groot door klein te blijven.
Samen met elkaar en voor elkaar, want samen maken we het verschil!
- Zondag 23 april 2017, Ride Out in Tiel.
In december vorig jaar leerde we een geweldig stel kennen, van wie op een dag een verzoek binnen kwam om de (schoon)zus een mooie dag te bezorgen. Broer en zus hadden elkaar 28 jaar geleden uit het oog verloren.
Nu,sinds 3 jaar, hebben ze elkaar weer gevonden. Wat een mooie tijd moest worden werd overschaduwd door een ernstige ziekte, genaamd kanker.
23 april 2017 was het eindelijk zover. Onze ambassadeurs en support verzamelde bij McDonald’s te Veenendaal. Voor elke rit hebben wij een briefing zodat een ieder weet wat hem te wachten staat en wat er van hen wordt verwacht. Na de briefing en een kleine regenbui vertrokken wij om 12.30 uur richting het huis van hen die vandaag werden verrast. We reden door Veenendaal richting Tiel. Onderweg kregen we een beste hagelbui over ons heen. Maar zowel de regen- als de hagelbui konden ons niet weerhouden om deze dame én haar gezin een zonnige dag te bezorgen.
Vlak voordat we bij het huis arriveren houden we even een korte stop, zodat men Bianca naar buiten kon lokken.
]
Dan rijden we, langzaam maar zeer aanwezig, de straat in en komen bij het huis tot stilstand. Je hoort haar, met tranen in haar ogen zeggen: “Is dat voor mij?” Ze kon het niet geloven. Haar man en kinderen waren ook erg onder de indruk van deze onverwachte verrassing.
Na het welkomstwoord van de voorzitter, werden wij uitgenodigd om haar en haar gezin persoonlijk te begroeten. Iedereen geeft haar een hand en/of een omhelzing. Een warm welkom, zo ervaarde Bianca het. Ze kan het maar niet geloven dat deze wild vreemde mensen de tijd nemen om haar even de zorgen te ontnemen.
Vele van ons zetten op die dag even alles opzij. Zij weten wat het is om ziek te zijn, om het pad te bewandelen die zij wandelt of het pad van haar man en kinderen die ‘aan de zijlijn staan’ en zich vaak machteloos voelen. Iedereen van het gezin is duidelijk aangeslagen van wat er gebeurt. Tranen vloeien en niet alleen bij het gezin maar ook bij de rijders wordt een traantje weg gepinkt.
Dan krijgt Bianca te horen wat we gaan doen. Ze gaat een droom van haar verwezenlijken, om een keer een High Tea te hebben met bikers.
Ride Out van Stichting Bikers4all voor de zus van Simon en schoonzus van Saskia. Haar wens: Een High-Tea met motorrijders. Nou, dat kan geregeld worden!
Ze vond het geweldig! Helemaal toen ze hoorde dat het hele gezin mee mocht. Maar dan is er even paniek. “Mijn dochter is aan het werk” zegt Bianca. Saskia probeert eerst telefonisch de dochter ook bij de verrassing aanwezig te laten zijn, maar dit mocht helaas niet baten. Zich niet uit het veld te laten slaan, springt Saskia bij Griz achterop de motor en rijden, samen met vader naar het werk van de dochter. Bert, de eigenaar van Tuincentrum Tiel, luisterde aandachtig naar de uitleg van Saskia en gaf toestemming om de dochter mee te nemen voor deze verrassingsoverval. Wanneer iedereen thuis is maken we ons op voor de rit.
Een mooie rit door de Betuwe naar Landgoed ‘Heerlijkheid Eck en Wiel’, alwaar we met open armen werden ontvangen voor de High Tea. Tijdens de High Tea, waar de meesten van ons koffie dronken, werden de verhalen verteld. Ook hier kwamen de emoties los bij Bianca en enkele rijders. Na de hartige en warme hapjes was het tijd voor de photoshoot. Foto’s van het gezin, van Bianca en gezin op en rond de motor. Maar ook een foto van alle rijders tezamen met het verraste gezin. Natuurlijk hoort daar ook een foto bij van onze voorzitter Griz en Bianca bij de prachtige paars witte Harley Davidson.
Na de photoshoot is het tijd voor de tweede ronde High Tea, de zoete afsluiting binnen.
Ik mag zeggen dat het een geweldige High Tea was met veel heerlijke warme, hartige en zoete hapjes. Wanneer iedereen uitgegeten is vraagt Griz even de aandacht en kondigt aan dat we gaan afsluiten en ons gaan opmaken voor de terugreis. Maar voordat we gaan geeft hij, op verzoek, het woord aan Bianca.
Zij bedankt iedereen voor deze dag. Tijdens haar toespraak komen de emoties weer los. Maar wat is het mooi om haar zo te zien stralen door haar tranen heen.
Je kon duidelijk merken dat de andere gasten die er zaten, de bikers met hun vestjes maar vreemd vonden.
Maar toen ze van Bianca tijdens haar toespraak hoorde waarom zij daar waren, zag je de mensen heel anders gaan kijken. Sommigen van hen gaven zelfs te kennen dat zij het een mooi gebaar vonden wat wij voor dit gezin hadden gedaan. Dan is het toch echt tijd om te vertrekken. Een paar kinderen stapten achterop de motoren en zo rijden we weer gezamenlijk naar het huis in Tiel. Nog een kopje koffie en daarna vertrekken we als groep en laten we het gezin achter met een mooie herinnering om op terug te kijken, maar ook om er kracht uit te halen om weer door te gaan.
Dromen komen uit
“Ik zelf heb op de terugweg een traantje gelaten. Even kom je jezelf tegen op zo’n dag. Even komt het dichtbij en raakt het je diep van binnen omdat ik hier ervaring mee hebt. Maar dan besef ik weer dat het werkt wat we doen. En met een goed gevoel kom ik dan thuis.” Zegt Griz.
Griz zijn visie hoe Stichting Bikers4all moet zijn en hoe ze te werk moeten gaan, wordt gedragen door vele rijders die gezamenlijk en zichtbaar rijden voor de stichting. Zij zijn het waar we op kunnen bouwen om de personen die het nodig hebben dat steuntje te kunnen geven.
Bikers met hun persoonlijke ervaringen.
Bikers met een gouden hart.
Bikers die er zijn voor de Stichting maar ook voor elkaar.
En zoals Bianca het vandaag verwoorde:
“Blijf dit alsjeblieft doen! Ik heb echt steun aan zo’n dag. Ik vergat even mijn zorgen.”
Met elkaar zijn we die brug en maken we het verschil.
Er voor elkaar zijn als de emoties even te veel worden.
Dát zijn de mensen achter de Stichting.
Oprecht. Eerlijk. Betrokken door eigen ervaringen uit het verleden.
Wij willen graag Tuincentrum Tiel bedanken dat dochterlief die dag kon meegenieten.
Natuurlijk ook onze dank aan Willem en Loes van Beekhoff en het personeel van Landgoed ‘Heerlijkheid Eck en Wiel’ in het gelijknamige mooie pittoreske dorpje Eck en Wiel. Zij hadden voor deze gelegenheid een speciale prijs gemaakt om zo hun steentje bij te dragen aan deze dag en onze Stichting.